Verbum

це́ча, -ы, ж.

1. Пранікненне вадкасці цераз шчыліну, прабоіну.

2. Дзірка, прабоіна.

напо́рны¹, -ая, -ае.

Які служыць для ўтварэння напору вадкасці.

Н. бак.

Напорныя трубы.

герметы́чны, -ая, -ае.

Які не прапускае вадкасці і газы.

|| наз. герметы́чнасць, -і, ж.

зацёк, -у, мн. -і, -аў, м.

След ад вадкасці, фарбы.

Уся сцяна ў зацёках.

клі́зма, -ы, мн. -ы, клізм і -аў, ж.

1. Увядзенне якой-н. вадкасці ў кішэчнік праз прамую кішку з мэтай лячэння або дыягностыкі.

Паставіць клізму.

2. Прыстасаванне для такога ўвядзення вадкасці.

Рызінавая к.

|| прым. клі́зменны, -ая, -ае.

пульверыза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор для распырсквання вадкасці дробнымі часцінкамі.

|| прым. пульверыза́тарны, -ая, -ае.

вы́пат, -у, М -паце, м. (спец.).

Збіранне вадкасці з крывяносных сасудаў у якой-н. поласці цела пры запаленні.

друшля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Кухонная пасуда ў выглядзе каўша з дзірачкамі для працэджвання вадкасці, прамывання чаго-н.

дэгаза́цыя, -і, ж.

Абясшкоджванне або выдаленне адкуль-н. газаў, атрутных рэчываў.

Д. мясцовасці.

Д. вадкасці.

|| прым. дэгазацы́йны, -ая, -ае.