прыцяга́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Які вабіць да сябе, выклікае інтарэс.

Прыцягальная сіла музыкі.

|| наз. прыцяга́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́бленне ср. прима́нивание; см. ва́біць 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́біцца, ‑біцца; незак.

Зал. да вабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́бенне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. вабіць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́бленне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. вабіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зма́нлівы, -ая, -ае.

1. Які тоіць у сабе зман, здольны паслужыць асновай няправільнага меркавання аб кім-, чым-н.

Зманлівая цішыня.

2. Які вабіць, чаруе.

Зманлівая далеч.

|| наз. зма́нлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.

1. Паводле народных павер’яў: уздзейнічаць чарамі, магічнымі прыёмамі на людзей.

2. перан., каго-што. Захапляць, вабіць.

Дзяўчына чаравала ўсіх сваёй прыгажосцю.

|| наз. чарава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́біцца несов., страд. привлека́ться; пленя́ться, прельща́ться, обольща́ться; см. ва́біць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ва́більшчык (БРС). Да вабіць з фармантам ‑ільшчык (параўн. грабільшчык, падавальшчык) або да вабіла з фармантам ‑шчык (параўн. тачыльшчык). Гл. вабіць, вабіла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мани́ть несов.

1. (звать) клі́каць, зваць;

2. перен. ва́біць, прыця́гваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)