ве́нік, -а, мн. -і, -аў, м.
Звязаны пучок галінак для падмятання падлогі, парання ў лазні.
Вязаць венікі.
Бярозавы в.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ві́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, м.
Скручаны лазовы ці бярозавы дубец, якім прывязваюць, прымацоўваюць што-н.
|| прым. ві́тачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гай, -ю, М аб га́і і у гаі, мн. гаі́, гаёў, м.
Невялікі часцей лісцевы лес.
Бярозавы г.
|| памянш. гаёк, гайка́, мн. гайкі́, гайко́ў, м.
|| прым. гаёвы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Бе́рка 1 ’бярозавы лес, гай, зараснік’ (Яшкін). Няяснае слова. Магчыма, скарачэнне слоў тыпу беразня́к, беразу́га, беразу́ха, беразя́ка, беразня́. Ці ёсць сувязь з бе́рка 2?
Бе́рка 2 ’бярозавы сок’ (Касп.), берка, бірка ’бярозавы квас’ (Малчанава, Мат. культ.). Рус. дыял. бе́рька, бе́рика ’тс’. Цёмнае слова. Трубачоў (Эт. сл., 1, 201) думае пра сувязь з bьrati berǫ ’браць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кій, кі́я, мн. кіі́, кіёў, м.
1. Прамая тонкая палка.
Бярозавы к.
2. Доўгая прамая палка з патанчэннем на канцы для гульні ў більярд.
◊
Не кіем дык палкай; ці кіем ці палкай (разм.) — усё роўна, тое самае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Бе́знік ’малады бярозавы лес’ (Яшкін). Гаплалогіяй з бярэзнік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ві́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Скручаны лазовы або бярозавы дубец, якім прывязваюць, прымацоўваюць што‑н. На коллях [плота] віткі пагнілі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электрапіла́, ‑ы; мн. электрапілы, ‑піл; ж.
Піла, якая прыводзіцца ў дзеянне электраматорам. Прымярае лес спяцоўку З моху, траў — зялёных нітак. І электрапілы зноўку П’юць бярозавы напітак. Маляўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вяршэ́нства, ‑а, н.
Уст. Пануючае, кіруючае становішча. / у паэт. ужыв. Прымі ж удзячнасці вяршэнства, Бярозавы мой сіні кут, Што ты ўбярог маё маленства Ад слёз дарослых і пакут. Вярба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасу́дак, ‑дку, м., зб.
Разм. Тое, што і посуд. Міронава дачка мабыць толькі што прыбрала вячэру і мые пасудак. Скрыган. — Я пахвалю любы пасудак, калі ў ім будзе чысты бярозавы сок. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)