чырванано́гі красноно́гий;
ч. бу́сел — красноно́гий а́ист
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
галяна́сты, -ая, -ае.
1. 3 доўгімі тонкімі галёнкамі.
Галянастая жанчына.
2. у знач. наз. галяна́стыя, -ых. Назва атрада даўганогіх птушак (журавель, бусел, чапля і пад.).
Птушкі атрада галянастых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
даўгано́гі, ‑ая, ‑ае.
З доўгімі нагамі. Даўганогі бусел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
а́ист бу́сел, -сла м.; обл. баця́н, -на́ м.;
а́исты мн. буслы́, -ло́ў; обл. бацяны́, -но́ў;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Гайсцер ’бусел чорны’ (Мат. Гом., 3, Інстр. II), га́йсцёр ’Ciconia nigra’, гайстр, гайсцёр ’Ciconia nigra L., бусел чорны; Ciconia ciconia L., бусел белы’, га́йстра ’назва птушкі’ (Сержп. Грам.). Параўн. укр. га́йстер ’бусел’ (Лысенка, ССП, Лысенка, СПГ, Грынч.). Гэта слова запазычана з польск. дыял. hajster а гэта з ням. дыял. Heister ’тс’. Гл. Цімчанка, 1, 501 (ва ўкр. мове слова вядома з XVIII ст.); Фасмер, 1, 64; Рудніцкі, 532. Агляд этымалагічных версій назваў бусла гл. Клепікава, ВСЯ, 5, 149–158.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Клякату́н ’бусел’ (Яруш.). Ад клякатаць^ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
не́чысць, -і, ж., зб. (разм.).
1. Паводле народных павер’яў: нячыстая сіла (чэрці, ведзьмы).
2. перан. Жывёлы, насякомыя, якія выклікаюць агідлівае пачуццё.
Бусел знішчае мышэй, гадзюк, вусеняў і іншую н.
3. перан. Аб ганебных людзях, якія ўвасабляюць сабою ўсё варожае, цёмнае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
агнездава́цца сов. свить гнездо́, обоснова́ться;
на дрэ́ве ~ва́ўся бу́сел — на де́реве свил гнездо́ а́ист
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
клеката́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., кляко́ча; незак.
1. Ствараць клёкат, крычаць падобна некаторым птушкам.
На ліпе клякоча бусел.
2. Бурліць, шумна кіпець.
У трубах клекатала вада.
3. перан. Бурна праяўляцца (пра пачуцці).
На душы ў яго клекаталі гнеў і абурэнне.
|| наз. клеката́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прашалясце́ць, ‑ляшчу, ‑лясціш, ‑ляссціць; зак.
Утварыць шалясценне. Лісце прашалясцела. □ Раптам прашалясцелі крыл[ы], цёмны цень мільгануў над вуліцай — паляцеў да крыніц бусел. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)