засква́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Заправіць сквараным салам. Заскварыць булён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., што.

Пасыпаць перцам.

П. булён.

|| зак. напе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны і папе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакіпе́ць, ‑піць; зак.

У выніку кіпення дайсці да стану гатоўнасці. Булён дакіпеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гарга́ч ’булён’ (Касп.). Няяснае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

закі́слы, ‑ая, ‑ае.

1. Які закіс, зрабіўся кіслым. Закіслы булён.

2. Разм. Занадта кіслы. Боршч атрымаўся закіслы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысква́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

1. і чаго. Дадаткова наскварыць, саскварыць. Прыскварыць сала.

2. Заправіць сквараным салам; заскварыць. Прыскварыць булён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены; зак., што.

1. Скрозь пакрыць белай фарбай.

З. плямы на сцяне.

2. Прыправіць страву малаком, смятанай.

З. булён.

|| незак. забе́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. забе́лка, -і, ДМ -лцы, ж. і забе́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ву́шка, -а, мн. -і, -шак, н.

1. гл. вуха.

2. Тое, што і вуха (у 4 знач.).

В. звона.

В. бота.

3. Дзірачка ў іголцы для ўцягвання ніткі.

Іголкавае в.

4. пераважна мн. Макаронны выраб у выглядзе фігурных кавалачкаў цеста.

Булён з вушкамі.

|| прым. ву́шкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вары́цца, вару́ся, ва́рышся, ва́рыцца; незак.

1. Гатавацца кіпячэннем на агні.

Булён варыцца.

Бульба варыцца.

2. Падвяргацца апрацоўцы шляхам кіпячэння, плаўлення.

Клей варыцца.

Сталь варыцца.

◊

Варыцца ў сваім (уласным) саку — жыць або працаваць, не падтрымліваючы сувязі з іншымі, не выкарыстоўваючы іх вопыт.

|| зак. звары́цца, звару́ся, зва́рышся, зва́рыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патро́ху, прысл.

1. У невялікай колькасці, нямнога. Мяса патроху клалі ў булён, які варылі на полудзень. Пташнікаў.

2. Паступова, памаленьку. Расходзіцца цемра патроху, Тхне вільгаць з нізін. Колас. Толькі пад восень стала патроху аціхаць, зацягвацца рана. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)