Verbum

паадганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак., каго-што.

Адагнаць усіх, многіх або ўсё, многае.

П. сабак.

П. лодкі ад берага.

падвеслава́ць, -вяслу́ю, -вяслу́еш, -вяслу́е; -вяслу́й; зак. (разм.).

Вяслуючы, наблізіцца да чаго-н.

П. да берага.

|| незак. падвясло́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

адвеслава́ць, -вяслу́ю, -вяслу́еш, -вяслу́е; -вяслу́й; зак.

Вяслуючы, аддаліцца, адплыць ад чаго-н.

А. ад берага.

|| незак. адвясло́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

адча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.

1. што. Адвязаць (прычал; спец.).

А. канат.

2. Адплысці ад берага.

Ад берага адчаліў паром.

3. перан. Адправіцца, паехаць куды-н.

Заўтра ж адчалю ў Мінск.

|| незак. адча́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адча́льванне, -я, н. (да 2 знач.) і адча́л, -у, м. (да 2 знач.).

каса́³, -ы́, мн. ко́сы і (з ліч. 2, 3, 4) касы́, кос, ж.

Доўгая вузкая паласа, што цягнецца ад берага; мыс.

Намыўная к.

паадпіха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і паадпі́хваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Адапхнуць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. крыгі ад берага.

пазаплыва́ць¹, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Заплысці куды-н. — пра ўсіх, многіх.

Хлопчыкі пазаплывалі далёка ад берага.

даплы́сці і даплы́ць, -лыву́, -лыве́ш, -лыве́; -лывём, -лывяце́, -лыву́ць; -лы́ў, -лыла́, -ло́; -лыві́; зак.

Плывучы, дасягнуць якога-н. месца.

Д. да берага.

|| незак. даплыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

абры́ў, -ры́ву, мн. -ры́вы, -ры́ваў, м.

1. гл. абарваць¹, абарвацца.

2. Месца, дзе што-н. абарвана.

А. лініі.

3. Круты схіл, адкос берага ракі.

Скочыць з абрыву.

адапхну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

Адштурхнуўшыся ад чаго-н., адсунуцца, аддаліцца.

А. бусаком ад берага.

|| незак. адпіха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і адпі́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.