злачы́нны, -ая, -ае.
1. Які заключае ў сабе злачынства.
Злачынная банда.
З. чалавек.
|| наз. злачы́ннасць, -і, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ша́йкаI (банда) ша́йка, -кі ж., ба́нда, -ды ж.; (компания) хе́ўра, -ры ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
інтэрве́нцкі, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і інтэрвенцыянісцкі. Інтэрвенцкая банда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злачы́нны, ‑ая, ‑ае.
Які зрабіў злачынства, парушыў закон. Злачынная банда. // Які заключае ў сабе злачынства. Злачынная палітыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
арда́, -ы́, ДМ -дзе́, мн. о́рды, орд і арда́ў, ж.
1. гіст. Назва дзяржаўнага аб’яднання ў старажытных цюркскіх вандроўных народаў.
Залатая а.
2. перан. Варожае войска; натоўп, банда, зграя.
Фашысцкія орды.
|| прым. арды́нскі, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
клі́ка, ‑і, ДМ кліцы, ж.
Група людзей, якія імкнуцца любымі сродкамі дасягнуць якіх‑н. карыслівых мэт; банда, шайка. Рэакцыйная кліна. Фашысцкая кліка.
[Ад фр. clique — шайка, банда.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Га́нгстэр (БРС). Запазычанне з рус. мовы, куды ў новыя часы патрапіла з англ. мовы: англ. gangster ’тс’ (ад gang ’банда’). Падрабязней гл. Шанскі, 1, Г, 26.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ла́вачка 1 ’шайка, банда’ (Мат. Гом.), рус. прастам. лавочка ’несумленнае, незаконнае прадпрыемства, задума; група людзей, якая ўдзельнічае ў гэтай задуме’. Апошняе да ла́ўка ’магазін’ (гл.).
Ла́вачка 2 ’крама’ (Сцяшк.). Дэмінутыў ад ла́ўка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кампраметава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., каго-што.
Няславіць каго‑, што‑н. Кампраметаваць увесь род. □ Банда «бацькі Рудольфа» быццам бы супраць акупантаў, але сваімі ганебнымі дзеяннямі кампраметуе партызан. Мікуліч. У заўкоме пачалі шукаць звесткі, якія б кампраметавалі Захара Сцебунёнка. Кавалёў.
[Ням. kompromettieren з фр. compromettere.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Згра́я ’група сабак, ваўкоў’ > ’банда’. Укр. згра́я ’тс’, польск. zgraja ’натоўп; зграя’. Відаць, бел., укр. < польск., дзе, магчыма, ад zgrać się ’дапасавацца, дастасавацца адзін да аднаго для музыкальнага ці наогул тэатральнага выступлення, спартыўнай гульні’ з суфіксам ‑j‑а. Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)