ба́нда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, банд і -аў, ж.

Група разбойнікаў, злачынцаў; шайка.

Узброеная б.

Б. рабаўнікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́нда

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ба́нда ба́нды
Р. ба́нды ба́нд
ба́ндаў
Д. ба́ндзе ба́ндам
В. ба́нду ба́нды
Т. ба́ндай
ба́ндаю		 ба́ндамі
М. ба́ндзе ба́ндах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ба́нда I ж. (шайка) ба́нда

ба́нда II ж., муз. ба́нда

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́нда​I (шайка) ба́нда, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́нда​II (народ) ба́нда нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́нда​III муз. ба́нда, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́нда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Група злачынцаў, разбойнікаў; контррэвалюцыйны ўзброены атрад.

[Іт. banda.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Банда (юрыд.) 2/124

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Банда (народ) 7/430; 11/143

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

БА́НДА

(Banda),

міжастраўное мора, частка Аўстрала-Азіяцкага міжземнага мора, паміж а-вамі Малайскага архіпелага (Серам, Селатан-Тымур, Ветар, Сулавесі, Буру і інш.). Пл. 714 тыс. км². Найб. глыб. 7440 м, сярэдняя — 3064 м. А-вы: Амбон, Барат-Дая, Бутунг і інш. Сярэднегадавая т-ра вады 27 °C. Салёнасць 34,5‰. Прылівы мяшаныя (да 2,4 м). Водзяцца лятучыя рыбы, акулы, тунцы, васьміногі і інш. Порт — Амбон (на в-ве Амбон, Інданезія).

т. 2, с. 276

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)