грым, -у, м.
1. Афармленне твару артыста для пэўнай ролі з дапамогай фарбаў наклеек, накладак.
Іграць без грыму.
2. Спецыяльныя фарбы, накладкі і інш., якія ўжыв. для такога афармлення.
Зняць г.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ультрасуча́сны, ‑ая, ‑ае.
У вышэйшай ступені сучасны; які адпавядае патрабаванням, густам самага апошняга часу. Ультрасучасныя збудаванні. Ультрасучаснае афармленне выстаўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шумавы́, -а́я, -о́е (спец.).
1. гл. шум¹.
2. Які ўтварае гучныя рознахарактарныя гукі.
Шумавыя музычныя інструменты (трашчоткі, лыжкі, талеркі, званочкі, кастаньеты і пад.). Ш. аркестр (які складаецца з ударных і шумавых інструментаў). Шумавое афармленне радыёперадачы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выправле́ниеII афармле́нне, -ння ср.; выпі́сванне, -ння ср.; дастава́нне, -ння ср.; см. выправля́тьII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шумавы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да шуму (у 1 знач.); звязаны з стварэннем шуму. Шумавыя эфекты. Шумавое афармленне радыёперадачы.
2. У паляўнічых — пра звера, паднятага з лежні, спуджанага паляўнічымі сабакамі, шумам. Шумавы заяц.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шумавы́ в разн. знач. шумово́й;
ш. арке́стр — шумово́й орке́стр;
~во́е афармле́нне — шумово́е оформле́ние;
ш. за́яц — охот. шумово́й за́яц
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шумово́й в разн. знач. шумавы́;
шумово́й орке́стр шумавы́ арке́стр;
шумово́е оформле́ние шумаво́е афармле́нне;
шумово́й за́яц охотн. шумавы́ за́яц.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
На́мачы займ. ’нам’: Дарога к намачы нялёхкая была (узд., Жд. 2). Афармленне займенніка прыслоўным суфіксам ‑чы, параўн. цяпе́рачы, сё́ннячы, надоечы, відаць, у сувязі з сінтаксічнай функцыяй акалічнасці месца (к на́мачы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жмаць ’ціснуць’ (Касп., Сл. паўн.-зах.), жмяць ’прыціскаць’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. дыял. жмать ’тс’. Варыянтнае афармленне дзеяслоўнага кораня, прадстаўленага ў жаць 2. Параўн. н.-луж. žmuś, чэш. žmouti ’сціскваць’. Адлюстроўвае спалучэнне кораня *žьm‑ з тэматычным галосным ‑a‑: *žьm‑a‑ti.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пі́рса, пыреи ’апілкі’ (Мат. Гом.; брагін., Шатал.). З тырса ’тс’, параўн. таксама тырса, тырша ’тс’ (Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. tirščiai ’гушча (у страве, каве)’. Незвычайнае фанетычнае афармленне крыніцы выклікала ў бел. гаворках фанетычныя варыянты: тырса/ кірссі/пірса (ЛА, 1).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)