апярэ́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да апярэдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апярэ́джанне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. апярэдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апярэ́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад апярэдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абско́чыць

‘аб'ехаць, абысці што-небудзь; перамагчы, апярэдзіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абско́чу абско́чым
2-я ас. абско́чыш абско́чыце
3-я ас. абско́чыць абско́чаць
Прошлы час
м. абско́чыў абско́чылі
ж. абско́чыла
н. абско́чыла
Загадны лад
2-я ас. абско́ч абско́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час абско́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апярэ́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апярэджваць — апярэдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Наперагонкі ’навыперадкі’ (Сл. ПЗБ). Ад перагна́ць ’апярэдзіць’, да словаўтварэння параўн. навы́перадкі ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

напераго́нкі, прысл.

Стараючыся апярэдзіць іншых; навыперадкі. Хлопцы наперагонкі кінуліся туды, дзе між кустоў ляжаў валун чырванаватага колеру. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Наперахоп, напярахоп, напярахапё ’навыперадкі’ (кіраўск., Нар. сл.), наперахопкі ’тс’ (Яўс.). Да перахапіць ’пераняць, апярэдзіць’, да словаўтварэння, параўн. наперагонкі ’навыперадкі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́перадзіць, -раджу, -радзіш, -радзіць; -раджаны; зак., каго-што.

Тое, што і апярэдзіць.

В. у бегу.

В. у вучобе (перан.).

|| незак. выпераджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выпярэ́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выпераджэ́нне, -я, н. і выпярэ́джванне, -я, н.

В. тэрмінаў (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абскака́ць, -скачу́, -ска́чаш, -ска́ча; -скачы́; -скака́ны; зак., каго-што.

1. Праскакаць вакол каго-, чаго-н.

А. балота.

2. Скачучы, абагнаць.

Рысісты конь усіх абскакаў на скачках.

3. перан. Перамагчы, апярэдзіць у чым-н.

А. канкурэнтаў.

|| незак. абска́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)