отслони́ть сов. адста́віць, адсу́нуць, адхілі́ць, адхіну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адхі́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адхіліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшто́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Падняць, адхіліць штору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отреши́ть сов. адхілі́ць, вы́зваліць, зняць (з чаго);

отреши́ть от до́лжности адхілі́ць (вы́зваліць) ад паса́ды, зняць з паса́ды;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадхіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Адхіліць усё, многае. Паадхіляць галінкі. Паадхіляць фіранкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

предотврати́ть сов. прадухілі́ць, адхілі́ць; (предупредить) папярэ́дзіць; см. предотвраща́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отшатну́ть сов., разг.

1. адхісну́ць, адхілі́ць;

2. перен. адштурхну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адхіна́ць ’адхіляць’ (Шат., Нас., БРС, Гарэц.), адхінуцца ’адхіліцца, адвярнуцца’ (Гарэц., Касп., Нас., Мядзв.), ’адлучыцца’ (Бір. дыс., КЭС), атхінуць ’адхіліць’ (Яруш.). Гл. абхінуць і адхіснуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

отврати́ть сов.

1. (направить в сторону, отвернуть) уст. адвярну́ць;

2. (помешать осуществлению чего-л.) книжн. адхілі́ць, адве́сці;

отврати́ть несча́стье адхілі́ць (адве́сці) няшча́сце;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адме́сці, -мяту́, -мяце́ш, -мяце́; -мяцём, -мецяце́, -мяту́ць; -мёў, -мяла́, -ло́; -мяці́; -мёцены; зак., што.

1. Падмятаючы, адкінуць, адсунуць убок.

А. смецце ад парога.

2. перан. Адхіліць што-н. як непатрэбнае ці нерэальнае.

А. абвінавачанні.

|| незак. адмята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)