купі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
1. Спец. Адрэзаць (адразаць), адсячы (адсякаць).
2. У медыцыне — ліквідаваць якую‑н. непажаданую з’яву. Купіраваць прыступ арытміі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адсяка́нне ср.
1. отруба́ние, отсека́ние;
2. перен. отсека́ние;
1, 2 см. адсяка́ць 1, 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адсяка́цца
1. разг. отбива́ться; см. адсячы́ся;
2. страд. отруба́ться, отсека́ться; см. адсяка́ць 1, 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Траншэ́я ’выкапаны глыбокі роў для абароны’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Праз рус. транше́я ’тс’ з франц. tranchée ’роў, траншэя для закладкі фундамента, катлаван’, ’траншэя’ < trancher ’рэзаць, адсякаць’ (Фасмер, 4, 94; Чарных, 2, 258; Даза, 759; ЕСУМ, 5, 621).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
обруба́тьI несов.
1. абсяка́ць; (сучья — ещё) абцярэ́бліваць, ацярэ́бліваць;
2. (отрубать, укорачивать) адсяка́ць, адціна́ць, уціна́ць; см. обруби́тьI.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адсячы́, ‑сяку, ‑сячэш, ‑сячэ, ‑сячом, ‑сечаце, ‑сякуць; пр. ‑сек, ‑секла, зак., што.
1. Аддзяліць, ударыўшы з размаху чым‑н. вострым. Вайна і яшчэ адну пакінула адмеціну: на левай руцэ.. [у Сцяпана] не хапала двух апошніх пальцаў — адсекла снарадам. Ракітны. [Агей:] — Куды ж без зямлі мне, няма мне тады ходу ў жыцці... лепш рукі мне адсекчы, чым без зямлі быць. Галавач. // перан. Рашуча пазбавіцца чаго‑н., парваць сувязь з чым‑н. [Каваль:] — Не куру. [Хлопец:] — Зусім? — Кінуў. — Ну, малайчына. А я сабе сказаў: да Першага мая, а там — адсяку. Савіцкі.
2. Зак. да адсякаць (у 2, 3 знач.).
3. Адказаць, сказаць у рэзкай, катэгарычнай форме. А машыніст на ўсе пагрозы нібы адсек: — Не павязу! Дудар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)