отдви́нуть сов., уст. адсу́нуць, мног. паадсо́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отслони́ть сов. адста́віць, адсу́нуць, адхілі́ць, адхіну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

попя́тить сов. пада́ць наза́д, адсу́нуць наза́д;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адсунуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсу́нуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адсунуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбартава́ць

‘адхіліць, адсунуць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адбарту́ю адбарту́ем
2-я ас. адбарту́еш адбарту́еце
3-я ас. адбарту́е адбарту́юць
Прошлы час
м. адбартава́ў адбартава́лі
ж. адбартава́ла
н. адбартава́ла
Загадны лад
2-я ас. адбарту́й адбарту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адбартава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адшчо́ўкнуць

‘адчыніць, адамкнуць, адсунуць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адшчо́ўкну адшчо́ўкнем
2-я ас. адшчо́ўкнеш адшчо́ўкнеце
3-я ас. адшчо́ўкне адшчо́ўкнуць
Прошлы час
м. адшчо́ўкнуў адшчо́ўкнулі
ж. адшчо́ўкнула
н. адшчо́ўкнула
Загадны лад
2-я ас. адшчо́ўкні адшчо́ўкніце
Дзеепрыслоўе
прош. час адшчо́ўкнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адгрэ́бці, -рабу́, -рабе́ш, -рабе́; -рабём, -рабяце́, -рабу́ць; -ро́б, -рэ́бла; -рабі́; -рэ́бены; зак., што.

Грабучы, адсунуць убок, адкінуць.

А. сена.

А. смецце.

|| незак. адграба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадстаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Адставіць, адсунуць убок усё, многае. Паадстаўляць крэслы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадсо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Адсунуць усё, многае. Паадсоўваць сталы ад вокнаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)