Verbum

непаслушэ́нства, -а, н.

Нежаданне або адмаўленне слухацца, слухаць каго-н.

Пакараць за н.

атэі́зм, -у, м.

Адмаўленне існавання Бога, адказ ад рэлігійных вераванняў; бязбожжа.

|| прым. атэісты́чны, -ая, -ае.

самаадрачэ́нне, -я, н. (кніжн.).

Свядомае адмаўленне ад асабістых выгад, даброт.

С. ў імя вялікай мэты.

адмо́ва, -ы, ж.

1. гл. адмовіцца, адмовіць.

2. Тое, што і адмаўленне (у 2 знач.).

нігілі́зм, -у, м. (кніжн.).

Поўнае адмаўленне ўсяго агульнапрызнанага, поўны скептыцызм.

|| прым. нігілісты́чны, -ая, -ае.

Нігілістычныя погляды.

незадавальне́нне, -я, н.

1. Адмаўленне ў чым-н.

Н. просьбы.

2. Тое, што і нездавальненне.

Адчуваць н.

ненападзе́нне, -я, н.

Адмаўленне дагаворных бакоў ад якіх-н. варожых дзеянняў у адносінах паміж сабой.

Дагавор аб ненападзенні.

ду́дкі, выкл. (разм.).

Вокліч, які азначае адмаўленне ад чаго-н., нязгоду з чым-н.

Не, брат, д.!

Не ўгаворыш.

ана́рхія, -і, ж.

1. Уласцівае анархізму адмаўленне дзяржаўнай улады; безуладдзе; хаос.

2. Адсутнасць арганізаванага кіравання.

А. вытворчасці.

|| прым. анархі́чны, -ая, -ае.

нега́цыя, -і, ж. (спец.).

У граматыцы: слова ці марфема, якія заключаюць у сабе знач. процілегласці таму, што сцвярджаецца, напр.: не, ні; адмаўленне.