захава́насць, ‑і, ж.

Цэласць, непашкоджанасць. Адказваць за захаванасць рэчаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бо́йкі, -ая, -ае.

1. Рашучы, смелы.

Б. хлопец.

2. Скоры, жвавы.

Б. адказ вучня.

Бойка (прысл.) адказваць на пытанні.

3. Поўны руху, ажыўлены.

Б. рынак.

|| наз. бо́йкасць, -і, ж.

Б. характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адгы́рквацца ’груба адказваць’ (Шат.). Гл. гыркнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

узбу́длівы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Здольны хутка адказваць на ўздзеянне раздражняльнікаў. Узбудлівыя тканкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́ркаць ’бурчаць, грукацець’, ’гыркаць, сварыцца, злосна адказваць’ (КСТ). Гл. вурча́ць, вы́ркаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ігнарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., каго-што.

Не прымаць пад увагу, не заўважыць (не заўважаць), не рэагаваць, не адказваць на што-н.; пагардліва ставіцца да каго-, чаго-н.

І. крытыку.

І. скаргі.

|| наз. ігнарава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэфлектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

1. Адказваць рэфлексам (у 1 знач.) на знешняе раздражненне.

2. Кніжн. Раздумваць, разважаць.

[Ад лац. reflectere — адлюстроўваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праві́на, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і правіннасць. — Мая правіна, — сказаў Марка. — Мая рука зрабіла, мне і адказваць. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агрыза́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. Звычайна пра сабаку: злосна бурчаць ці брахаць, пагражаючы ўкусіць таго, хто закрануў.

2. перан. Груба, са злосцю адказваць на заўвагі (разм.).

На кожнае слова агрызаецца, не дае гаварыць.

|| аднакр. агрызну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Рэйліковаць (рейликовать) ’пярэчыць’ (Гарб.). Ад польск. replikować ’адказваць на абвінавачанні, папрокі’ < лац. replico ’выступаць з пярэчаннем’. Гл. рэпліка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)