адка́зваць

1. гл. адказаць;

2. (несці адказнасць):

адка́зваць за вы́нікі die Fólgen trágen*;

адка́зваць галаво́ю mit dem Kopf éinstehen* (за што-н. für A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

talk back

informal

пярэ́чыць, агрыза́цца, адка́зваць няве́тліва, без паша́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

не́хаця прысл. разм. úngern, únwillig, widerstrébend, wíderwillig;

адка́зваць не́хаця wíderwillig ántworten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

beántworten

vt адка́зваць (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

retort

I [rɪˈtɔrt]

v.i.

1) адка́зваць ху́тка або́ во́стра

2) адка́зваць тым са́мым

to retort insult for insult — адказа́ць абра́зай на абра́зу

II [rɪˈtɔrt]

n.

рэто́рта f. (для дыстыля́цыі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

respond

[rɪˈspɑ:nd]

v.t.

1) адка́зваць, дава́ць адка́з

2) адгука́цца, рэагава́ць на што

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bejáhen

vt пацвярджа́ць, стано́ўча адка́зваць (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entgégnen

vi пярэ́чыць; адка́зваць, дава́ць адка́з (у спрэчцы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entspréchen

* vi адпавяда́ць (чаму-н.), адка́зваць (чаму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Háusaufgabe

f -, -n ха́тняе зада́нне, уро́к

die ~ áufsagen — адка́зваць уро́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)