пасрэ́дна,
1. Прысл. да пасрэдны.
2. у знач. наз. пасрэ́дна, нескл., н. Ніжэйшая станоўчая адзнака ведаў, паводзін і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
залі́к, -у, мн. -і, -аў, м.
Від праверачных іспытаў (у вышэйшай школе, у спартыўных установах і пад.), а таксама адзнака аб праходжанні такіх іспытаў.
Здаць з.
Атрымаць з.
|| прым. заліко́вы, -ая, -ае.
Заліковая кніжка (для адзнак аб здадзеных экзаменах, заліках).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
отме́тка ж.
1. адзна́ка, -кі ж.; знак, -ка м.; ме́тка, -кі ж.;
2. (действие) адзначэ́нне, -ння ср.; неоконч. адзна́чванне, -ння ср.;
3. (оценка) адзна́ка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзяво́часць, ‑і, ж.
Уласцівасць дзявочага; свежасць, цнатлівасць. Ад погляду майго Лідка трохі бянтэжыцца. І гэта першая адзнака дзявочасці яшчэ больш красіць яе. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паме́та, ‑ы, ДМ ‑меце, ж.
Пісьмовы знак, надпіс, адзнака.
•••
Стылістычная памета — спецыяльнае ўказанне ў слоўніку на сферу ўжывання слова, яго моўную афарбоўку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Паме́та ’пісьмовы знак, подпіс, адзнака’ (ТСБМ). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад памеціць < меціць, мета (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разві́тасць, ‑і, ж.
Уласцівасць развітога. Развітасць прамысловасць Развітасць густаў. □ Здольнасць дасягнуць псіхалагічнай глыбіні і паўнаты ў абмалёўцы характараў — адзнака мастацкай развітасці і спеласці таленту. Каваленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
при́знак м. адзна́ка, -кі ж.; (примета) прыме́та, -ты ж., разг. прыкме́та, -ты ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
здавальня́юча,
1. Прысл. да здавальняючы.
2. у знач. наз. здавальня́юча, нескл., н. Адзнака, якой ацэньваюць сярэдні ўзровень ведаў, паводзін і пад.; пасрэдна. Атрымаць здавальняюча па фізіцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аднаро́днасць, ‑і, ж.
Уласцівасць аднароднага. Аднароднасць — асноўная адзнака раствораў. □ У паэзіі Багдановіча — у аснове, унутры — адзінства пошукаў, роздуму, працы і — на паверхні — ніякага адзінства почырку, ніякай аднароднасці формы. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)