карнішо́н

‘маленькі агурок’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карнішо́н карнішо́ны
Р. карнішо́на карнішо́наў
Д. карнішо́ну карнішо́нам
В. карнішо́н карнішо́ны
Т. карнішо́нам карнішо́намі
М. карнішо́не карнішо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жаўтля́к

‘пераспелы агурок’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жаўтля́к жаўтлякі́
Р. жаўтляка́ жаўтляко́ў
Д. жаўтляку́ жаўтляка́м
В. жаўтля́к жаўтлякі́
Т. жаўтляко́м жаўтляка́мі
М. жаўтляку́ жаўтляка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

насе́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае многа насення. Насеністы агурок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несалёны, ‑ая, ‑ае.

Які не падвергся саленню. Несалёны агурок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карнішо́н, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Маленькі, зняты хутка пасля цвіцення агурок, прызначаны для марынавання.

2. -у. Гатунак такіх агуркоў.

|| прым. карнішо́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карнішо́н, ‑а, м.

Маленькі, зняты хутка пасля цвіцення агурок, прызначаны для марынавання.

[Фр. cornichon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хру́мстаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Есці, жаваць з хрустам.

Х. агурок.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Утвараць хруст.

Хрумстае пыл на зубах.

|| наз. хру́мстанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цвердаску́ры, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. З цвёрдай скурай. Цвердаскуры яблык. Цвердаскуры агурок.

2. перан. Неспагадлівы, нячулы (пра чалавека).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Агу́рнік ’Trifolium arvense L.’ (Кіс.), да агурок (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

насе́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

1. Расліна або яе плод, пакінуты на насенне.

Агурок-н.

2. Участак, прызначаны для вырошчвання раслін на насенне (спец.).

|| ж. насе́нка, -і, ДМ -нцы (да 1 знач.; разм.).

Бульба-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)