абкрада́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абкрадаць — абкрасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абкра́дванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абкрадваць — абкрасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Абшалё́стаць ’абабраць (плады), абкрасці’ (Сцяц., КТС, Міхневіч, вусн. паведамл.), гукапераймальнае да шалясцець.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паабдзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Абадраць у многіх месцах, кругом; абадраць усё, многае. Паабдзіраць кару на дрэве. Паабдзіраць ногі.
2. перан. Разм. Абабраць, абкрасці ўсіх, многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Аблапо́шыць ’абдурыць’ (Бяльк., КТС), аблапэшыць ’абкрасці’ (Яўс.), облапошить (Дабр.) < лапошыць < лапаць, як рус. копошить < копать. Неславянская, відаць, дзеяслоўная суфіксацыя. Магчыма, пад уплывам балтыйскай ітэратыўнай суфіксацыі. Параўн. абгапошыць (гл.), аблатошыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Аблато́шыць ’спустошыць, знішчыць’ (Сцяшк. МГ), аблаташыць ’абламаць, аббіць, абарваць (садавіну)’ (Бяльк., КТС), ’абкрасці, павыбіраўшы або пазрываўшы (у садзе, агародзе і інш.)’ (Юрч. Сін.), аблатышыць ’абарваць’ (Арх. ГУ) да латошыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)