паабдзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Абадраць у многіх месцах, кругом; абадраць усё, многае. Паабдзіраць кару на дрэве. Паабдзіраць ногі.

2. перан. Разм. Абабраць, абкрасці ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)