абве́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абвясціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

провозгласи́ть сов.

1. (что — объявить) абвясці́ць; (произнести) сказа́ць;

2. (кого, что кем, чем) абвясці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэкларава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што.

Афіцыйна абвясціць (абвяшчаць) дэкларацыю (у 1 знач.), выступіць з дэкларацыяй аб чым-н.

Д. дзяржаўную незалежнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аб’яві́ць, ‑яўлю, ‑явіш, ‑явіць; зак., што.

Тое, што і абвясціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

возвести́ть сов. апавясці́ць, абвясці́ць; (сообщить) паве́даміць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

возгласи́ть сов., уст. вы́гукнуць, вы́клікнуць, абвясці́ць, сказа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аб’яві́ць, -яўлю́, -я́віш, -я́віць; -я́ўлены; зак., каго-што.

Тое, што і абвясціць.

А. аб сходзе.

|| незак. аб’яўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. аб’я́ва, -ы, мн. -ы, аб’я́ў, ж. і аб’яўле́нне -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пракламава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак. і незак.

Кніжн. Абвясціць (абвяшчаць), аб’явіць (аб’яўляць). Пракламаваць канстытуцыя).

[Ад лац. proclamare — абвяшчаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апаве́сці

‘абвясціць, апавясціць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апавяду́ апавядзё́м
2-я ас. апавядзе́ш апаведзяце́
3-я ас. апавядзе́ апавяду́ць
Прошлы час
м. апавё́ў апавялі́
ж. апавяла́
н. апавяло́
Загадны лад
2-я ас. апавядзі́ апавядзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час апавё́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

правешчава́ць

‘абвясціць, праракаваць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. правяшчу́ю правяшчу́ем
2-я ас. правяшчу́еш правяшчу́еце
3-я ас. правяшчу́е правяшчу́юць
Прошлы час
м. правешчава́ў правешчава́лі
ж. правешчава́ла
н. правешчава́ла
Загадны лад
2-я ас. правяшчу́й правяшчу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час правешчава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)