забуры́ць, ‑буру, ‑бурыш, ‑бурыць; зак., што.

Разм. Прымусіць упасці; абрушыць, абваліць. Забурыць плот. Забурыць будан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абваліць усё, многае. Лагер немцы не мініравалі, а толькі спалілі і паабвальвалі зямлянкі. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абва́льны, ‑ая, ‑ае.

Вялікай сілы, здольны абваліць, паваліць што‑н. То там, то тут наваколле ўздрыгвала ад моцных абвальных выбухаў бомб. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абва́лены

1. обва́ленный, обру́шенный; зава́ленный;

2. пова́ленный, сва́ленный;

1, 2 см. абвалі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обвали́ть сов.

1. (обрушить) абвалі́ць, мног. паабва́льваць;

обвали́ть поле́нницу дров абвалі́ць касцёр дроў;

2. (обложить, сделать насыпь) обл. абкла́сці, абсы́паць;

обвали́ть и́збу землёй абсы́паць ха́ту зямлёй;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабва́льваць сов. (о многом)

1. обвали́ть, обру́шить; завали́ть;

2. повали́ть;

1, 2 см. абвалі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абу́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Давесці да абурэння; выклікаць незадавальненне, гнеў. Аднойчы.. [Карніцкага] асабліва абурыла работа Кандрата Сенькі, якому ён даручыў устаноўку слупоў для электралініі. Паслядовіч.

абуры́ць, ‑ру́, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Абваліць, абрушыць. Абурыць склеп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пору́шить сов., прост.

1. разбуры́ць, пабуры́ць; (обрушить) абвалі́ць, абуры́ць;

2. (сдирая шелуху, очистить) спец. абадра́ць, ашатрава́ць;

3. уст. (нарушить) пару́шыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обру́шить​I сов.

1. (развалить, разрушить) абвалі́ць, мног. паабва́льваць, абру́шыць, абуры́ць;

2. перен. абру́шыць;

обру́шить угро́зы пача́ць сы́паць пагро́зы;

обру́шить ого́нь на врага́ абру́шыць аго́нь на во́рага.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблажы́ць, -лажу́, -ло́жыш, -ло́жыць; -ло́жаны; зак.

1. каго-што. Палажыць што-н. вакол каго-, чаго-н.

А. хворага грэлкамі.

А. градку дзёрнам.

2. што. Аздабляючы, умацоўваючы што-н., пакрыць паверхню чым-н.

А. печ кафляй.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Пакрыць суцэльнай масай чаго-н., абвалачы.

Хмары аблажылі неба.

Язык аблажыла (безас.: пра налёт на языку пры захворванні).

4. каго-што. Акружыць (звера на паляванні, які-н. умацаваны пункт войскам).

А. мядзведзя.

А. крэпасць.

5. каго-што. Абавязаць да выплаты чаго-н.

А. падаткамі.

6. што. Адвярнуць, апусціць.

А. каўнер.

7. што. Абшыць чым-н.

А. аксамітам.

8. каго-што. Паваліць, абваліць; забіць (разм.).

А. дрэва.

А. кабана.

9. каго-што, чым і без дап. Груба аблаяць (разм.).

А. моцным словам.

|| звар. аблажы́цца, -лажу́ся, -ло́жышся, -ло́жыцца (да 1 знач.).

|| наз. абкла́дка, -і,

ДМ -дцы, ж. (да 1 і 2 знач.) і аблажэ́нне, -я, н. (да 4 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)