абвалі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абвалю́ абва́лім
2-я ас. абва́ліш абва́ліце
3-я ас. абва́ліць абва́ляць
Прошлы час
м. абвалі́ў абвалі́лі
ж. абвалі́ла
н. абвалі́ла
Загадны лад
2-я ас. абвалі́ абвалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абвалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абвалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены; зак.

1. што. Абуры́ць, абрушыць што-н.

А. старыя сцены.

А. падмыты вадою бераг.

2. каго-што. Паваліць каго-, што-н.

А. дрэва.

3. каго. Адолець у барацьбе.

Спрытна схапіў яго, абваліў на падлогу.

|| незак. абва́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абва́льванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвалі́ць сов.

1. (что-л.) обвали́ть, обру́шить; завали́ть;

2. (кого-л.) повали́ть, свали́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абвалі́ць, ‑валю, ‑валіш, ‑валіць; зак.

1. Абурыць што‑н. Абваліць склеп. Абваліць вугальны пласт. Абваліць падмыты вадою бераг.

2. Паваліць каго‑, што‑н. Абваліць дрэва. // Адолець у барацьбе. Тады меншы сын азвярэла кінуўся на брата, схапіў яго за грудзі і абваліў на падлогу. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабва́льваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Абваліць усё, многае.

П. зямлянкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асу́нуць, -ну, -неш, -не; -су́нь; -нуты; зак., што.

Ссунуць уніз, абваліць.

А. грунт.

|| незак. асо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абуры́ць, абуру́, абу́рыш, абу́рыць; абу́раны; зак., што (разм.).

Абваліць, абрушыць.

А. сцены склепа.

|| незак. абу́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абваліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абва́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абваліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абва́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абвальваць — абваліць, абвальвацца — абваліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)