абазнача́ць несов., в разн. знач. обознача́ть; см. абазна́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абазна́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абазначыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абнацу́рыць ’абазначыць, адзначыць’, абнацурэнне (Шпіл.) да цур, чур.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

атычкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Абставіць, абазначыць вехамі, тычкамі што‑н. Атычкаваць участак зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аба... (гл. а...¹), прыстаўка.

Ужыв.:

1) перад словам, якое пачынаецца збегам зычных: абабраць, абагнаць, абазначыць;

2) перад зычнымі «б», «п» з наступным апострафам (’), а ў некаторых выпадках і без яго: абаб’ю, абап’ю, абабіць, абаперціся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

датава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́ем, -ту́еце, -ту́юць; -тава́ў, -ва́ла, -лі́; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак.

1. Абазначыць (абазначаць) дату на чым-н.

Д. заяву ўчарашнім чыслом.

2. Устанавіць (устанаўліваць) дату якога-н. факта, падзеі.

Д. з’яўленне пісьмовага помніка.

|| наз. датава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трасі́раваць¹, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што.

1. Абазначыць (абазначаць) трасу (у 1 знач.).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакінуць (пакідаць) след пры палёце (пра кулю, снарад).

|| наз. трасі́раванне, -я, н. і трасіро́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ацэхава́ць ’пазначыць, зрабіць метку, знак на чым-небудзь’ (КСТ), ст.-бел. оцеховати з XVI ст. ’абазначыць’ (Веснік БДУ, 1, 1972, 64), параўн. польск. ocechować. Ад цэхаваць ’значыць’, параўн. цэшка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обозна́чить сов.

1. (сделать знак, отметить) абазна́чыць; (о многих предметах) пазна́чыць, паме́ціць; адзна́чыць, мног. паадзна́чваць;

2. (отметить, выделить) адзна́чыць, мног. паадзна́чваць; (сделать заметным) абазна́чыць, вы́пукліць;

худоба́ ре́зко обозна́чила ску́лы худзі́зна рэ́зка абазна́чыла ску́лы; см. обознача́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завастры́ць, -вастру́, -во́стрыш, -во́стрыць; -во́страны; зак., што.

1. Зрабіць вострым (у 1 знач.).

З. аловак.

2. перан. Больш рэзка абазначыць галоўнае, істотнае ў чым-н.; падкрэсліць.

З. пытанне.

◊

Завастрыць увагу на чым — сканцэнтраваць увагу на чым-н.

|| незак. завастра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і заво́стрываць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)