мето́дыка, -і, ДМ -дыцы, мн. -і, -дык, ж.

Сукупнасць метадаў пракгычнага выканання чаго-н., а таксама навука аб метадах навучання.

М. беларускай мовы.

|| прым. метады́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сартыме́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Сукупнасць адзнак, уласцівасцей, паводле якіх вырабы адносяцца да таго ці іншага сорту.

Трубы нафтавага сартыменту.

С. пракату.

Сартыменты лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ранго́ўт, -а, Мо́ўце, м. (спец.).

Сукупнасць драўляных або стальных прыстасаванняў на судне, якія служаць для пастаноўкі і расцягвання парусоў, падымання цяжараў, падачы сігналаў.

|| прым. ранго́ўтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алгары́тм, ‑у, м.

Сукупнасць правіл, якія вызначаюць змест і паслядоўнасць аперацый рашэння задач адпаведнага класа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іспані́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць мову, літаратуру і культуру іспанцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёкана́л, ‑а, м.

Сукупнасць радыётэхнічных установак, прызначаных для перадачы і прыёму інфармацыі па пэўнай трасе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разліне́йка, ‑і, ДМ ‑нейцы, ж.

Сукупнасць ліній; спосаб, якім разлінеена папера. Вузкая разлінейка паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

русі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць рускую мову, літаратуру і культуру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэало́гія, ‑і, ж.

Сукупнасць метадаў даследавання плыні і дэфармацыі рэальных асяроддзяў (вадкасцей, дысперсных сістэмі пад.).

[Ад грэч. rhéos — плынь і logos — навука.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семітало́гія, ‑і, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць семіцкія мовы, культуры, літаратуры і гісторыю семітамоўных народаў.

[Ад ееміт і грэч. logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)