здрэйфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак.

Дрэйфуючы, перамясціцца куды‑н. (пра судна, ільдзіну).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курсо́граф, ‑а, м.

Спец. Навігацыйны прыбор для аўтаматычнага запісу курсу карабля (судна).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марахо́днасць, ‑і, ж.

Сукупнасць мараходных якасцей судна; прыгоднасць да мараплавання. Мараходнасць карабля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

многатана́жны, ‑ая, ‑ае.

Спец. З вялікім танажом (пра вагон, судна і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́бніца, ‑ы, ж.

1. Прамысловае рыбалоўнае судна.

2. Разм. Жан. да рыбнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сеткапад’ёмнік, ‑а, м.

Судна, аснашчанае спецыяльнымі машынамі для пад’ёму сетак і невадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́тэр, ‑а, м.

Лёгкае быстраходнае спартыўнае судна з падвесным рухавіком; разнавіднасць, глісера.

[Англ. scooter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрахто́ўшчык, ‑а, м.

Асоба або ўстанова, якая дае судна для перавозкі грузаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплахо́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цеплахода, з’яўляецца цеплаходам. Цеплаходнае судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Ліхтан, ст.-бел. лихтанъ (XVI ст.) ’невялікае, дапаможнае грузавое судна’ запазычана са ст.-польск. lichtan ’баржа’ (Булыка, Лекс. запазыч., 120), якое з ням. прус. licht(er)kahn, lidgan (Слаўскі, 4, 232–233). У сучаснай бел. мове заменена словам ліхтэр < рус. ли́хтер ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 83), запазычанае ў пачатку XVIII ст. з гал. ці н.-ням. lichter, новав.-ням. Leichter ’пласкадоннае судна, якое аблягчае вялікае судна’ (Фасмер, 2, 506).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)