Verbum

глушэ́ц, -шца́, мн. -шцы́, -шцо́ў, м.

1. Вялікая лясная птушка сямейства цецерукоў.

2. Глухі чалавек (разм.).

|| прым. глушцо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

чараця́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Пеўчая птушка атрада вераб’інападобных, якая жыве ў чароце і ўзбярэжных кустах.

Трашчаць няспынна чарацянкі.

лунь, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных (з шаравата-белым апярэннем у дарослых самцоў); мышалоў.

Балотны л.

Сівы як л.

сі́таўка, -і, ДМ -таўцы, мн. -і, -тавак, ж.

Невялікая пералётная птушка атрада вераб’інападобных.

Скачуць як на пружынках вёрткія сітаўкі.

|| прым. сі́таўкавы, -ая, -ае.

сло́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Лясная птушка атрада сеўцападобных з рудавата-бурым апярэннем; лясны кулік; вальдшнэп.

|| прым. сло́нкавы, -ая, -ае.

дрозд, дразда́, мн. дразды́, драздо́ў, м.

Лясная пеўчая птушка атрада вераб’іных.

Чорны д.

|| прым. драздо́вы, -ая, -ае.

Драздовае гняздо.

Д. свіст.

Сямейства драздовых (наз.).

стрэ́пет, -а, М -пеце, мн. -ы, -аў, м.

Стэпавая птушка сямейства драфіных, якая ўтварае рэзкі шум крыламі ў час палёту.

|| прым. страпяці́ны, -ая, -ае.