змяшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
1. Незак. да змясціць.
2. Мець, заключаць у сабе што‑н. Крупы грэчкі змяшчаюць вугляводы, бялкі, тлушчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каштава́ць¹, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак.
1. Мець тую ці іншую цану, грашовую вартасць.
Кніга каштуе дзесяць рублёў.
2. Абыходзіцца ў якую-н. суму, затрачвацца на што-н.
Адпачынак каштуе мне дорага.
3. перан. Патрабаваць якіх-н. намаганняў.
Даследаванне каштавала мне шмат здароўя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спецыялізава́цца, -зу́юся, -зу́ешся, -зу́ецца; -зу́йся; зак. і незак., на чым, па чым, у чым.
1. Набыць (набываць) спецыяльныя веды, якую-н. спецыяльнасць.
С. па садаводстве.
2. Дзейнічаць, развівацца ў выразна акрэсленым кірунку; мець спецыяльнае прызначэнне.
С. па вытворчасці гадзіннікаў.
|| наз. спецыяліза́цыя, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ра́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; незак., з кім.
1. Прасіць у каго-н. рады (у 1 знач.).
Да бацькі заўсёды ішлі р.
2. Мець з кім-н. раду (у 2 знач.), раіцца.
Сябры сталі р., што рабіць далей.
|| зак. пара́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гняздзі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., гняздзіцца; незак.
1. Віць гнёзды, жыць (пра птушак).
Ластаўкі гняздзяцца пад страхой.
2. перан. Мець прытулак, прыстанішча (пра людзей, жывёл).
Г. ў пакойчыку.
3. перан. Моцна трымацца, памнажацца (пра думкі).
У душы гняздзіліся трывожныя думкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Клі́кацца ’падтрымліваць сувязь, мець зносіны’ (Нар. словатв.). Параўн. клікаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ра́хнуць ’мець выключную прыхільнасць’ (Нас.). Да рахаць 2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Аканава́ць ’абяцаць, намеціць (= мець намер)’ (Касп.), магчыма, праславянскі архаізм. Тады да прасл. kaniti: серб.-харв. ка́нити ’мець намер’, балг. каня, макед. кани ’тс’. Параўн. яшчэ балг. каня ’запрашаць, прапанаваць’ макед. кани ’тс’ (Мартынаў, SlW, 62). Бернекер (1, 561) супастаўляе з лац. cōnor ’мець намер, намагацца’. Супраць Вальдэ-Гофман, 1, 262. Параўн. таксама Покарны, 564. Скок (2, 34) звязвае з прасл. konati, konъ (гл. канец). Неверагодна. Гл. канькаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
юти́ться несов.
1. (иметь пристанище) мець прыту́лак, тулі́цца;
2. (помещаться на небольшом пространстве) тулі́цца, мясці́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заключа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
1. Незак. да заключыць.
2. Утрымліваць у сабе, мець у сваім складзе. Справаздача заключала ў сабе падрабязныя звесткі аб дзейнасці арганізацыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)