узгуля́цца сов., разг. разгуля́ться; подня́ться;

~ля́ўся ве́цер — разгуля́лся ве́тер;

~ля́лася мяце́ліца — подняла́сь (разгуля́лась) мете́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пры́пах, ‑у, м.

Разм. Слабы пах чаго‑н., змешаны з іншымі пахамі. Ходзіць вецер, Ловіць прыпах нафты, Што да нас з Татарыі ідзе. Калачынскі. Хутка вецер імклівы з палёў прынясе Гул матораў і прыпах бензіну. Ляпёшкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

берегово́й берагавы́;

берегово́й ве́тер берагавы́ ве́цер;

берегова́я артилле́рия воен. берагава́я артыле́рыя;

берегова́я ла́сточка берагава́я ла́стаўка, беража́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакудла́ціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., што.

Разм. Зрабіць кудлатым; узлахмаціць. Пакудлаціў вецер валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ост, ‑у, М осце, м.

Спец.

1. Усход, усходні напрамак.

2. Усходні вецер.

[Ням. Ost.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паса́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пасату; які з’яўляецца пасатам. Пасатны вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зя́біць, ‑біць; незак., што.

Уздзейнічаць сцюжай, холадам. Восеньскі вецер рэзкі зябіць рукі. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́жны, ‑ая, ‑ае.

Абл. Бесперапынны, настойлівы, упарты. Вецер заложны шуміць, не сціхае. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віхравы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае дачыненне да віхру ​1. Віхравы вецер. Віхравы рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растрапа́ць, ‑траплю, ‑трэплеш, ‑трэпле; зак., што.

Раскалмаціць, раскідаць у беспарадку. Вецер растрапаў валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)