фланкуючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фланкуючы фланкуючая фланкуючае фланкуючыя
Р. фланкуючага фланкуючай
фланкуючае		 фланкуючага фланкуючых
Д. фланкуючаму фланкуючай фланкуючаму фланкуючым
В. фланкуючы
фланкуючага		 фланкуючую фланкуючае фланкуючыя
Т. фланкуючым фланкуючай
фланкуючаю		 фланкуючым фланкуючымі
М. фланкуючым фланкуючай фланкуючым фланкуючых

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

флуарэсцы́руючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. флуарэсцы́руючы флуарэсцы́руючая флуарэсцы́руючае флуарэсцы́руючыя
Р. флуарэсцы́руючага флуарэсцы́руючай флуарэсцы́руючага флуарэсцы́руючых
Д. флуарэсцы́руючаму флуарэсцы́руючай флуарэсцы́руючаму флуарэсцы́руючым
В. флуарэсцы́руючы
флуарэсцы́руючага		 флуарэсцы́руючую флуарэсцы́руючае флуарэсцы́руючыя
Т. флуарэсцы́руючым флуарэсцы́руючай
флуарэсцы́руючаю		 флуарэсцы́руючым флуарэсцы́руючымі
М. флуарэсцы́руючым флуарэсцы́руючай флуарэсцы́руючым флуарэсцы́руючых

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

функцыяні́руючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. функцыяні́руючы функцыяні́руючая функцыяні́руючае функцыяні́руючыя
Р. функцыяні́руючага функцыяні́руючай
функцыяні́руючае		 функцыяні́руючага функцыяні́руючых
Д. функцыяні́руючаму функцыяні́руючай функцыяні́руючаму функцыяні́руючым
В. функцыяні́руючы
функцыяні́руючага		 функцыяні́руючую функцыяні́руючае функцыяні́руючыя
Т. функцыяні́руючым функцыяні́руючай
функцыяні́руючаю		 функцыяні́руючым функцыяні́руючымі
М. функцыяні́руючым функцыяні́руючай функцыяні́руючым функцыяні́руючых

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шука́емы

дзеепрыметнік, залежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шука́емы шука́емая шука́емае шука́емыя
Р. шука́емага шука́емай
шука́емае		 шука́емага шука́емых
Д. шука́емаму шука́емай шука́емаму шука́емым
В. шука́емы
шука́емага		 шука́емую шука́емае шука́емыя
Т. шука́емым шука́емай
шука́емаю		 шука́емым шука́емымі
М. шука́емым шука́емай шука́емым шука́емых

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пове́ргнуть сов.

1. уст. (свалить) звалі́ць, павалі́ць; (бросить) кі́нуць; (положить) пакла́сці; (свергнуть) зве́ргнуць, зры́нуць;

2. перен. (победить) перамагчы́; адо́лець;

пове́ргнуть врага́ перамагчы́, адо́лець во́рага;

3. перен. (в тяжёлое состояние) прыве́сці (у ця́жкі стан); (бросить) кі́нуць; (нагнать) нагна́ць (што); (погрузить) агарну́ць (чым); см. поверга́ть;

◊

пове́ргнуть в прах зні́шчыць дашчэ́нту;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзіку́нства, ‑а, н.

1. Уласцівасць і стан дзікунскага; дзікасць. У Караліне меўся адбыцца сход сялян, які павінен быў вырашыць пытанне, ці жыць калектыўна, ці гібець у аднаасобніцкім дзікунстве. Сабаленка.

2. Паводзіны, учынкі дзікуна. — Вось яшчэ дзікунства! Да чалавека нельга зайсці. Выдумалі. Шамякін. Даведаўшыся, Загорскі пачаў судзіць сябе і забойцу. Так, гэтаму варварству і дзікунству няма апраўдання. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жало́ба, ‑ы, ж.

1. Стан смутку з прычыны чыёй‑н. смерці, народнага гора, бедства, які выражаецца ў нашэнні асобай вопраткі, адмене гулянак і інш. Жалоба па загінуўшых воінах. Прыспусціць у жалобе сцягі. □ — Калі памрэ стары Юстын, то вяселле не скора справіш. Жалоба, цэлы год чакаць. Чарнышэвіч.

2. Чорнае адзенне, павязка, вуаль і пад. як сімвал смутку. Насіць жалобу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зара́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зараджаць ​2 — зарадзіць ​2 і стан паводле знач. дзеясл. зараджацца — зарадзіцца ​2.

2. Комплекс фізічных практыкаванняў, які выконваецца ў мэтах павышэння жыццядзейнасці арганізма. Ранішняя зарадка. // перан. Уздзеянне, уплыў. Сваім выступленнем старшыня даў моцную зарадку сходу. Колас. Час навучання ў Мядзелі даў мне вялікую гарадку на ўсё жыццё. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лю́тасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць лютага ​1. Больш за два тыдні ішлі бесперапынныя, нечуванай лютасці баі. Кулакоўскі. Здавалася, што зіма ўсе свае апошнія сілы, усю сваю лютасць кінула на гэты невялікі пасёлак. Бяганская.

2. Люты; раз’юшаны, гнеўны стан. З лесу паказалася некалькі адзінокіх аленяў. З’яўленне іх выклікала ў сямейнага аленя прыступ лютасці і гневу. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мя́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. мяк, мякла; незак.

1. Рабіцца мяккім, менш цвёрдым; размякаць.

2. Рабіцца вялым, расслабленым. Хлопец хоча перавярнуцца, ды раптоўны боль забівае яму дух, ён адразу мякне. Карпюк.

3. перан. Прыходзіць у стан душэўнай дабрата, чуласці, спагадлівасць. Бацька, хоць не прызнаваўся, Ды таксама трохі мяк, Калі часам даставаўся З-за сынка ўвагі знак. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)