засо́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засольваць — засаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

застра́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. застрашваць — застрашыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засу́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засушваць — засушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засцерага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засцерагаць — засцерагчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засціла́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засцілаць — заслаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засына́нне, ‑я, м.

Стан паводле знач. дзеясл. засынаць — заснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зато́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. затойваць — затаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зато́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заточваць — затачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затры́мліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. затрымліваць — затрымаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затуха́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. затухаць — затухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)