запу́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запужваць — запужаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запэ́ўніванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запэўніваць — запэўніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарака́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заракацца — зарачыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зары́бленне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зарыбляць — зарыбіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засарэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. засорвацца — засарыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засвае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засвойваць — засвоіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засво́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засвойваць — засвоіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засква́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заскварваць — заскварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заслу́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заслухваць — заслухаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заслухо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заслухоўваць — заслухаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)