спарава́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да спаравання; злучны. Спаравальны перыяд. // Прызначаны для спаравання. Спаравальны пункт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
урачэ́бны, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з дзейнасцю ўрача; медыцынскі. Урачэбны ўчастак. Урачэбны пункт. Урачэбны нагляд. Урачэбны камісія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пасёлак ’населены пункт гарадскога тыпу’ (ТСБМ). Новае. Запазычана з рус. посёлок ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дыспе́тчар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Работнік, які рэгулюе рух транспарту, ход работы прадпрыемства і пад. з аднаго цэнтральнага пункта.
Д. аўтамабільнай базы.
|| прым. дыспе́тчарскі, -ая, -ае.
Д. пункт.
Цэнтральная дыспетчарская (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
поворо́тный в разн. знач. паваро́тны;
поворо́тный круг ж.-д., театр. паваро́тны круг;
поворо́тный трансформа́тор техн. паваро́тны трансфарма́тар;
поворо́тный пункт в разви́тии паваро́тны пункт у развіцці́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
По́люс ’пункт перасячэння з паверхняй уяўнай восі вярчэння Зямлі’ (ТСБМ). З лац. polus ’тс’ < грэч. πόλος ’паваротны пункт, вось вярчэння’, ужо ў Арыстоцеля — πόλος αρκτικος і πόλος ανταρκτικος (Ванякова, Зб. Слаўскаму, 220). Увёў ва ўжытак усходніх славян Ілля Капіевіч (Сацута, PC, 1997, 11. 88).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мліча́рня ’пункт прыёму малака ад насельніцтва’ (драг., Сл. Брэс.). З польск. mleczarnia ’малачарня’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыёмачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прыёмкі. Прыёмачны акт. Прыёмачная квітанцыя. // Прызначаны для прыёмкі. Прыёмачны пункт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асадзі́ць³, асаджу́, аса́дзіш, аса́дзіць; аса́джаны; зак.
1. што. Акружыць умацаваны пункт войскам.
А. крэпасць.
А. горад.
2. перан., каго-што. Прыстаць з просьбамі; абступіць, дамагаючыся чаго-н. (разм.).
|| незак. аса́джваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
апаге́й, -я, м.
1. Пункт арбіты Месяца або штучнага спадарожніка Зямлі, найбольш аддалены ад Зямлі; проціл. перыгей (спец.).
2. перан. Найвышэйшая ступень, росквіт чаго-н. (кніжн.).
У апагеі славы.
|| прым. апаге́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)