напало́ць, ‑палю, ‑полеш, ‑поле; зак., чаго.

Полючы, вырваць нейкую колькасць пустазелля, непатрэбных раслін. Напалоць кош пустазелля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паддо́следны, ‑ая, ‑ае.

Такі, на якім ці над якім праводзяцца розныя доследы. Паддоследная мыш. Паддоследнае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прася́нішча, ‑а, н.

Поле, з якога сабраны ўраджай проса або на якім папярэдняй культурай было проса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пшані́чышча, ‑а, н.

Поле, з якога сабраны ўраджай пшаніцы або на якім папярэдняй культурай была пшаніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шо́рхнуць, ‑не; незак.

Тое, што і шэрхнуць. Больш шорхла гразь, і поле маўчала чорнай цішынёю. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрадынамі́чны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з рухам і ўзаемадзеяннем электрычных зарадаў; заснаваны на гэтых з’явах. Электрадынамічнае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́ла (по́ло) ’выгук, якім падганяюць валоў’ (ганц., Сл. ПЗБ). Няясна, магчыма, з выразаў поле! (*у полё!) з дэпалаталізацыяй канцовак склада; гл. по́ле.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пагна́ць, -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гані́; -гна́ны; зак., каго-што.

Прымусіць рухацца ў якім-н. напрамку (у 1—3, 5 і 7 знач.).

П. кароў у поле.

П. ворага са сваёй зямлі.

Сабака пагнаў зайца.

І чаго яго пагнала (безас.) у свет? (чаго ён адправіўся ў свет; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыляга́ць (да чаго і без дап.) несов., в разн. знач. прилега́ть (к чему и без доп.);

суке́нка ~га́е да це́ла — пла́тье прилега́ет к те́лу;

по́ле ~га́е да ле́су — по́ле прилега́ет к ле́су

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зацямне́цца, ‑еецца; зак.

Разм. Тое, што і зацямнець. Удалечыні, дзе ляжала ціхае поле, зацямнелася вялікая вёска. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)