вы́пакутаваць, -тую, -туеш, -туе; -туй; -таваны; зак.

1. Перанесці многа пакут.

Колькі прыйшлося в.

2. што. Дамагчыся пакутамі.

В. сваё шчасце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гавару́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Чалавек, які любіць многа гаварыць.

|| ж. гавару́ха, -і, ДМ -ру́се, мн. -і, -ру́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагандлява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., чаго.

Набыць гандлем у нейкай колькасці.

Н. многа грошай.

|| незак. нагандлёўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

траскатня́, -і́, ж. (разм.).

1. Працяжны трэск, шум, стук.

Т. кулямёта.

2. перан. Бясконцая балбатня, пустыя размовы.

У вершы многа траскатні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Заво́зна ’многа’. Рус. дыял. заво́зно ’тс’, укр. заві́зно ’многа; цяжка’, польск. zawoźno ’многа (асабліва ў млыне)’. Шлях утварэння даволі складаны: завозна < завозны < завоз < завезці < везці (гл.), прычым адбываліся і пэўныя семантычныя змены.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

налята́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Уволю, многа палятаць.

2. Уволю, многа набегацца. Наляталіся за дзень дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наваява́ць сов. навоева́ть;

без збро́і мно́га не наваю́еш — без ору́жия мно́го не навою́ешь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наабяца́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Паабяцаць многа чаго‑н. [Юрку] вельмі многа наабяцалі — асабліва на будучае. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нато́ркаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што і чаго (разм.).

Уваткнуць, натыкаць у што-н. многа чаго-н.

Н. іголак у падушачку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакруча́сты, -ая, -ае.

1. Які мае многа крутых звілін.

Пакручастая рака.

2. Які звіваецца, не прамы.

П. плюшч.

|| наз. пакруча́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)