заваёўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заваёўваць — заваяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завастрэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завастраць — завастрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завёрстванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завёрстваць — завярстаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завіваць — завіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завучваць — завучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завышэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завышаць — завысіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завэ́нджванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завэнджваць — завэндзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загаро́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загароджваць — загарадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загле́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заглейваць — заглеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заглына́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заглынаць — заглынуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)