безграшо́ўе, ‑я, н.

Разм. Недахоп грошай або адсутнасць іх у каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безмаёнткавы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае або не атрымаў маёнтка. Безмаёнткавы дваранін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беларусі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, запазычаны якой‑н. мовай з беларускай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыг, ‑а, м.

Двухмачтавае паруснае судна 18–19 ст., ваеннае або гандлёвае.

[Анг. brig.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гранатамётчык, ‑а, м.

Баец, які страляе з гранатамёта або кідае ручныя гранаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэ́бнік, ‑у, м.

Аднагадовая або шматгадовая кармавая расліна сямейства злакавых. Грэбнік звычайны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даві́ла, ‑а, н.

Прэс для выціскання соку з вінаграду або іншых пладоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даві́льня, ‑і, ж.

Памяшканне, дзе выціскаюць сок з вінаграду або іншых пладоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпраме́ньвальнік, ‑а, м.

Спец. Перадатчык светлавой, цеплавой або гукавой энергіі. Рукавы выпраменьвальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокапаста́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Які займае высокае грамадскае або службовае становішча. Высокапастаўленая асоба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)