По́чырк ’манера пісьма’ (ТСБМ), рус. по́черк, укр. по́черк, старое начерк. Да чыркаць ’праводзіць лінію’, пісаць’ (< *čьrkati).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мата́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Рухацца з аднаго боку ў другі, знаходзячыся ў вісячым становішчы.
Вяроўка матаецца.
2. Праводзіць час у раз’ездах, клапоцячыся аб чым-н. (разм.).
М. па раёне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паўправадні́к, ‑а, м.
Спец. Рэчыва, якое па сваёй здольнасці праводзіць электрычнасць займае прамежкавае становішча паміж праваднікамі і ізалятарамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каранава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., каго-што.
Правесці (праводзіць) цырымонію каранацыі; вянчаць каго‑н. на царства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэлефанізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.
Правесці (праводзіць) тэлефанізацыю чаго‑н., забяспечыць (забяспечваць) тэлефонам. Тэлефанізаваць калгас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фашы́стваваць, ‑вую, ‑вуеш, ‑вуе; незак.
Дзейнічаць, паводзіць сябе па-фашысцку, праяўляючы лютасць, дэспатызм, бязлітаснасць. // Праводзіць, ажыццяўляць фашысцкую дыктатуру.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вупі́сваць (рожу) ’праводзіць лініі нажом вакол хворага месца’ (КСТ). Гл. выпісваць ’пісаць’, адносна фанетыкі параўн. вузіра́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лындаўка ’карусель (на лёдзе)’ (малар., Жыв. сл.). Да лы́ндаць (гл.) ’праводзіць час, не працуючы (а адпачываючы, забаўляючыся)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лінава́ць ’праводзіць паралельныя лініі на паперы, лінеіць’ (Нас., ТСБМ, КЭС, лаг.). Запазычана з польск. linować, liniować ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
байба́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Стэпавая жывёліна атрада грызуноў, якая восень і зіму праводзіць у спячцы.
2. перан. Пра непаваротлівага, гультаяватага чалавека (разм.).
|| прым. байбако́вы, -ая, -ае (да 1 знач.) і байба́цкі, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)