ле́вы, -ая, -ае.
1. Размешчаны з боку левай рукі, па левы бок.
Л. бераг.
2. Палітычна радыкальны ці больш радыкальны, чым іншыя.
Газеты левага кірунку.
3. Пабочны або незаконны ці атрыманы нелегальным шляхам (пра заробак, тавар і інш.).
Л. рэйс.
Левыя грошы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наваро́чаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.
1. Абярнуць, паваліць на бок вялікую колькасць чаго-н.
Буран наварочаў многа дрэў.
2. Накідаць у вялікай колькасці (разм.).
Н. кучу камення.
3. Наваліць чаго-н. без парадку.
Н. горы зямлі.
|| незак. наваро́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наве́сіць, -ве́шу, -ве́сіш, -ве́сіць; -ве́шаны; зак., што.
1. Павесіць, прымацаваўшы да чаго-н. або надзеўшы на што-н.
Н. дзверы.
2. У спартыўных гульнях: накіраваць мяч у бок варот або падняць над сеткай.
|| незак. наве́шваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. наве́шванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бо́ўтаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).
1. Памешваць, рухаць чым-н. у вадкасці.
Б. апалонікам.
Б. вяслом.
2. чым. Рабіць рухі з боку ў бок ці ўзад і ўперад.
Б. нагамі.
|| зак. і аднакр. бо́ўтнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. бо́ўтанне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Су́бач ’наўзбоч’ (Ласт.), рус. сбочь ’тс’. З су- і бок, аналагічна да побач, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
маха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Рухацца з боку ў бок. Рудая .. грыва [каня] махалася ў такт яго кроку. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карчу́к, ‑а, м.
Абл. Невялікі корч. Мацей падняўся з карчука і моўчкі пайшоў у бок дарогі. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́вараць, ‑і, ж.
Тое, што і выварацень. Мішка прыўзняўся над санямі і шпурнуў у бок вывараці зарад. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фо́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.
Спец. Гукавая арганізацыя паэтычнай мовы (гукавая інструментоўка, эўфанія); наогул — гукавы бок мовы.
[Ад грэч. phōnē — гук.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
варо́чацца I несов., прям., перен. возвраща́ться
варо́чацца II несов.
1. (с боку на бок) воро́чаться, повора́чиваться;
2. (на бок) опроки́дываться, вали́ться;
3. наклоня́ться, клони́ться;
4. страд. воро́чаться; вороши́ться, шевели́ться; опроки́дываться; наклоня́ться; см. варо́чаць II 1, 2, 5
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)