недаскана́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць недасканалага; адсутнасць дасканаласці ў чым‑н. Недасканаласць ўліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альбіні́зм, ‑у, м.

Спец. Адсутнасць у жывёльнага або расліннага арганізма нармальнай пігментацыі.

[Ад лац. albus — белы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безабаро́ннасць, ‑і, ж.

Няздольнасць абараніць сябе, пастаяць за сябе; адсутнасць сродкаў самаабароны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безграшо́ўе, ‑я, н.

Разм. Недахоп грошай або адсутнасць іх у каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяздзе́тнасць, ‑і, ж.

1. Бясплоднасць, няздольнасць мець дзяцей.

2. Адсутнасць сваіх дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бясплённасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бясплённага; адсутнасць плённасці, плёну; марнасць, безвыніковасць. Бясплённасць пошукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бясхі́бнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бясхібнага; адсутнасць хібаў, памылак. Бясхібнасць поглядаў. Бясхібнасць вывадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стагна́цыя, ‑і, ж.

Спец. Адсутнасць развіцця; застой (у вытворчасці, гандлі і пад.).

[Ад лац. stagno — раблю нерухомым, спыняю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́лавасць, ‑і, ж.

Часовая адсутнасць прыплоду ў самак сельскагаспадарчых жывёл (пераважна кароў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўця́мны, -ая, -ае (разм.).

1. Такі, што цяжка зразумець, усвядоміць; незразумелы.

Здарылася нешта няўцямнае.

2. Які выяўляе неразуменне чаго-н. або адсутнасць думак аб чым-н.

Н. погляд.

|| наз. няўця́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)