неўкамплектаванасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан неўкамплектаванага; адсутнасць камплекта штата. Неўкамплектаванасць лабараторыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)