тату́ля, ‑і, м.

Нар.-паэт. Ласк. да тата. Я ў той жа дзень, мой дарагі татуля, Пішу табе свой франтавы адказ. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыма́льнік, ‑а, м.

1. Той, хто валодае якімі‑н. каштоўнымі паперамі. Трымальнік акцый.

2. Прыстасаванне для трымання чаго‑н. Трымальнік для станка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тудэ́ю, прысл.

Абл. У той бок, у тым папрамку. [Міхась:] — Давай, правядзі мяне да перавозу. [Рыгор:] — Добра, якраз я сам меўся тудэю ісці. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца турызмам. Яркае хараство берагоў і гарадоў, багатая гісторыя прыводзяць у Італію мноства турыстаў. «Полымя».

[Фр. touriste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ука́звацца, ‑аецца; незак.

1. Адзначацца, выяўляцца, паказвацца. Тут жа ўказвалася палявая пошта той часці, дзе служыў Ігар. Кулакоўскі.

2. Зал. да указваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрыфіка́тар, ‑а, м.

Той, хто праводзіць электрыфікацыю. З кватэры санітара вочы пана Тарбецкага зірнулі на вокны другога кватаранта, санітаравага суседа, электрыфікатара. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этыяло́гія, ‑і, ж.

Спец.

1. Вучэнне аб прычынах і ўмовах узнікнення хвароб.

2. Прычыны, умовы ўзнікнення той ці іншай хваробы. Этыялогія інфекцый.

[Ад грэч. aitía — прычына і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вярза́ ’балака, гаварун, балбатун’ (Грыг.), укр. верзи́ця ’пустамеля’, рус. перм. верзи́латой, хто гаворыць лухту, недарэчнасці’. Да вярзці́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кліе́нттой, хто карыстаецца паслугамі каго-небудзь’ (ТСБМ). Запазычана праз рускую мову з ням. Klient (Шанскі, 2, 8, 155).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́рнасць ’несвядомая, нячыстая сіла’ (слуц., Шн. 3) у выразе: марнасць яго ісці к той дзеўцы ця́гня. Да мара́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)