Лы́кус ’п’яніца’ (Нас.). Да лыкаць (гл.). Аб суфіксе ‑ус гл. Сцяцко (Афікс. наз., 70).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Макрэць ’станавіцца мокрым, вільготным’ (ТСБМ, Нас.). Адпрыметнікавае ўтварэнне з суф. ‑ěti. Да мокры (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мява́цца ’мецца, мець намер’ (Нас.). З польск. mieuać się mieć się. Да мець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Не́ук ’гультай, невуч’ (Нас.). Паводле Кюнэ (Poln. 81), з польск. nieuk ’тс’, гл. невук.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падлы́жны ’памылковы, падманны, няправільны’ (Нас.). Рус. подлы́жный ’тс’. Ад *падлыгаць < лыгаць (гл. лыга1).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пашчо́таваць, пашчапаць ’палічыць’ (Нас.). Да ⁺шчоты ©лічыльнікі’ < рус. счёты ’тс’. Гл. таксама пачот.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перала́зіны ’пераезд у новы дом’ (Нас.) — у выніку кантамінацыі лексем пераход і ўлазіны ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прале́так ’аднагадовае жарабё, цялё’ (Нас.). Да пра- і лета. Калька польск. przelatek ’аднагадовая жывёліна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́слых ’чуткі’ (Гарэц.), про́слух ’тс’ (Нас.). Укр. про́слух ’тс’. Да праслухаць (гл. слухаць, слых).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пры́паль ’прыпаяеце, падпаленае месца; рэч з прыпаленага матэрыялу’ (Нас.). Аддзеяслоўны дэрыват ад прыпаліць < паліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)