Verbum

кале́дж, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшая або сярэдняя спецыяльная навучальная ўстанова адукацыі.

Вышэйшы дзяржаўны к. сувязі.

К. бізнесу і права.

Харэаграфічны к.

вяза́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вяжа або звязвае што-н.

Вязальшчыкі снапоў.

Вязальшчыкі сетак.

|| ж. вяза́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

гадава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Месца для развядзення і вырошчвання раслін або жывёл.

Г. фруктовых дрэў.

|| прым. гадава́льніцкі, -ая, -ае.

Гадавальніцкая гаспадарка.

бляха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Майстар, які вырабляе рэчы з бляхі (у 1 знач.) або крые бляхаю дах.

|| прым. бляха́рны, -ая, -ае.

боль, -ю, мн. бо́лі, -яў, м.

Адчуванне фізічнай або маральнай пакуты.

Зубны б.

З болем у душы.

|| прым. бо́левы, -ая, -ае.

Болевае адчуванне.

борць, -і, мн. -і, -ей, ж. (уст.).

Вулей у выглядзе выдзеўбанай калоды або дупло ў дрэве, дзе жывуць пчолы.

|| прым. бо́рцевы, -ая, -ае.

бра́ція, -і, ж., зб.

1. Манахі адной абшчыны або манастыра.

2. (з азначэннем). Людзі аднаго кола; садружнасць (жарт.).

Марская б.

Уся наша б.

бязру́кі, -ая, -ае.

1. Які не мае рукі або рук.

Б. інвалід.

2. перан. Няспрытны ў рабоце, няўмелы (разм.).

|| наз. бязру́касць, -і, ж.

верхне... (а таксама верхня...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які размяшчаецца або ўзнікае ў верхняй частцы чаго-н., напр.: верхнедняпроўскі, верхнялужыцкі.

ве́сніцы, -ніц.

1. Вароты ў двор або ў агарод, у поле.

2. Плот з варотамі ў канцы вёскі (уст.).

|| прым. ве́снічны, -ая, -ае.