Verbum

ко́ндар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікая драпежная птушка сямейства грыфаў з голай галавой і шыяй, якая корміцца пераважна падлай.

аўся́нка², -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Пеўчая птушка з атрада вераб’іных.

Чаротная а.

|| прым. аўся́нкавы, -ая, -ае.

альбатро́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікая марская вадаплаўная птушка атрада буравеснікаў з моцнай выгнутай дзюбай і доўгімі вузкімі крыламі.

снягі́р, снегіра́, мн. снегіры́, снегіро́ў, м.

Невялікая пеўчая птушка атрада вераб’інападобных з чырвонай афарбоўкай пер’я на грудзях (у самцоў); гіль.

го́галь, -я, мн. -і, -яў, м.

Вадаплаўная птушка падсямейства качыных.

◊

Хадзіць гогалем (разм.) — хадзіць важна, ганарыста.

|| прым. гагалі́ны, -ая, -ае.

грак, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Пералётная птушка сямейства воранавых з чорным блішчастым апярэннем.

|| прым. грачы́ны, -ая, -ае.

Г. вывадак.

груга́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Вялікая чорная птушка сямейства крумкачовых, якая жывіцца пераважна падлай; крумкач.

|| прым. гругано́вы, -ая, -ае.

стрыж, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Невялікая птушка атрада даўгакрылых, цёмнай афарбоўкі, з кароткай дзюбай і з доўгімі вострымі крыламі.

кулі́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Невялікая балотная птушка з доўгімі нагамі і доўгай дзюбай.

Кожны к. сваё балота хваліць (прыказка).

цецяру́к, цецерука́, мн. цецерукі́, цецеруко́ў, м.

Птушка сямейства цецеруковых атрада курыных з чорным (у самак — стракатым) апярэннем.

|| прым. цецеруко́вы, -ая, -ае.