дасушы́ць, ‑сушу, ‑сушыш, ‑сушыць; зак., што.
1. Скончыць сушыць што‑н., высушыць поўнасцю. Дасушыць бялізну. Дасушыць сена.
2. і чаго. Насушыць дадаткова чаго‑н. Дасушыць сухароў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́плаціць, ‑плачу, ‑плаціш, ‑плаціць; зак., што.
1. Выдаць плату. Выплаціць ганарар, пенсію.
2. Разлічыцца з даўгамі, абавязацельствамі і пад. часткамі ці поўнасцю; заплаціць. Выплаціць падаткі, пазыку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Кля́каць ’падаць на калені’ (Нас.). Укр. клякати ’тс’. Рускія паралелі поўнасцю адсутнічаюць, што дазваляе меркаваць аб польскім уплыве (параўн. польск. klękać ’тс’) з субстытуцыяй ę > ’a паводле вядомай мадэлі. Іншыя славянскія паралелі старажытнага паходжання.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ца́лкам нареч.
1. (в целом виде) целико́м;
2. соверше́нно, по́лностью, всеце́ло;
ён ц. з гэ́тым зго́дзен — он соверше́нно (всеце́ло) с э́тим согла́сен;
◊ ц. і по́ўнасцю — целико́м и по́лностью
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
недавучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., каго-што і без дап.
Правучыць менш, чым трэба. Недавучыць вучняў да восьмага класа. // Вывучыць не поўнасцю, не да канца. Недавучыць верш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насы́ціцца, -сы́чуся, -сы́цішся, -сы́ціцца; зак.
1. Наесціся ўволю.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Прасякнуцца, набрыняць якім-н. рэчывам; увабраць у сябе што-н.
Зямля насыцілася вільгаццю.
3. перан. Поўнасцю задаволіць свае патрэбы, жаданні і пад. (разм.).
|| незак. насыча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. насычэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
супа́сці, 1 і 2 ас. не ўжыв., -падзе́; супа́ў, -па́ла; зак., з чым.
1. Адбыцца адначасова з чым-н.
Водпуск супаў з выпускнымі экзаменамі сына.
2. Аказацца агульным, тоесным.
Паказанні сведак поўнасцю супалі.
3. У геаметрыі: сумясціцца ўсімі пунктамі пры накладванні.
|| незак. супада́ць, -а́е.
|| наз. супадзе́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Бувальні́ца ’палатно з прымессю або поўнасцю з куплёных ці баваўняных нітак’ (Касп.), бува́льніца ’баваўняныя ніткі ў матках’ (Жд.). Праз «стадыю» *бовальніца метатэзай з *бавольніца, а гэта да ба́волна, ба́ваўна, баво́ўна (гл.). Краўчук, БЛ, 1975, 7, 66.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дашчэ́нту, прысл.
Начыста, датла, ушчэнт; зусім, поўнасцю. Станцыя, як і паўстанак пад Лашычамі, была дашчэнту разбурана. Хадкевіч. Сотнікаў выпусціў дзесятак снарадаў і разнёс дашчэнту яшчэ два танкі. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адмабілізава́цца, ‑зуецца; зак.
Перайсці з мірнага стану ў стан гатоўнасці да ваенных дзеянняў; закончыць мабілізацыю сваіх сіл. Мястэчка.. поўнасцю адмабілізавалася, паслаўшы мужчын прызыўнога ўзросту на зборныя пункты. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)