Verbum

анлайнавы слоўнік

лясга́с, ‑а, м.

Лясная савецкая гаспадарка, прадпрыемства, якое займаецца ўлікам і выкарыстаннем ляснога фонду, развядзеннем лесу і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́пшчык, ‑а, м.

Той, хто скупляе што‑н. для перапродажу або для іншых мэт. Скупшчык бавоўны. Скупшчык лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удалечыні́, прысл.

На значнай адлегласці, далёка. Дзесьці ўдалечыні цямнее зубчасты грэбень лесу. Шыловіч. Удалечыні бліснуў промень пражэктара. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цямра́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і цямравы. Тым часам сонейка з-за лесу Зняло цямраную завесу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штогадо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які бывае, праводзіцца кожны год або адзін раз у год. Штогадовыя пасадкі лесу. Штогадовая справаздача.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пажа́рышча ’месца, дзе быў пажар; тое, што засталося пасля пажару’. Рус., укр. пожа́рище, серб.-харв. по̏жа̄риште, славен. požárišče, балг. пожа́риште ’тс’. Дэрыват ад пажар з суф. ‑iště; старажытная ўсх.-паўдн. словаўваральная мадэль лакальных назваў. Сюды ж дыял. ’поле на месцы выгаралага лесу’ (Выг. дыс.), а таксама палес. пожа́рішʼчʼе, пуже́рішчʼе ’выгаралы кавалак лесу’ (Талстой, Георг. терм., 198).