разве́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.
1. Абследаванне чаго-н. са спецыяльнай мэтай.
Р. карысных выкапняў.
2. Дзеянні вайсковых груп, дазораў і пад. для атрымання звестак аб праціўніку і мясцовасці, якую ён займае.
У разведку пайшлі дабравольцы.
Паветраная р.
3. Вайсковая група, падраздзяленне і пад., якія збіраюць звесткі аб праціўніку.
Камандзір разведкі.
4. Здабыванне звестак аб эканамічным, палітычным становішчы іншых дзяржаў, іх ваенным патэнцыяле; арганізацыя, група асоб, занятая здабываннем такіх звестак.
|| прым. разве́дачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Капэ́лія, капэля ’гурт, вялікая кампанія (неадабральна)’ (Бяльк., Бір. Дзярж.). Першапачаткова ’група музыкантаў’ (параўн. капэля) з польск. kapela ў тым жа значэнні ад ранейшага ’група музыкантаў, якая выступала ў капліцы’ (Слаўскі, 2, 52–53). Польск. kapela, ням. Kapelle, с.-лац. caplela (гл. капэля).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дэлега́цыя, ‑і, ж.
Група дэлегатаў ад якой‑н. арганізацыі, калектыву, дзяржавы. Сустрэць дэлегацыю. Дэлегацыя рабочых. Замежная дэлегацыя.
[Лац. delegatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
драві́ды, ‑аў; адз. дравід, ‑а, М ‑дзе, м.
Група народаў паўднёвай Індыі, блізкіх па мове і культуры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сінта́гма, ‑ы, ж.
У мовазнаўстве — інтанацыйная і рытмічна арганізаваная група слоў (частка выказвання) з адносна закончаным сэнсам.
[Ад грэч. syntagma — нешта аб’яднанае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сульфаніламі́ды, ‑аў; адз. сульфаніламід, ‑у, М ‑дзе, м.
Група лекавых рэчываў, якія аслабляюць дзеянне хваробатворных бактэрый; сульфаміды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баявы́, -а́я, -о́е.
1. Які мае адносіны да вайны, звязаны з вядзеннем бою; прызначаны для бою.
Баявое заданне.
Б. патрон.
2. Гатовы да барацьбы, загартаваны ў баях.
Баявая група.
3. Смелы, энергічны, рашучы.
Б. хлопец.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
камары́лля, ‑і, ж.
Кніжн. Група прыдворных, якая ўплывае сваімі інтрыгамі на дзяржаўныя справы ў карыслівых мэтах. Інтрыгі камарыллі.
[Ісп. camarilla.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
журы́, нескл., н.
Група спецыялістаў, якая прысуджае ўзнагароды і прэміі на конкурсах, выстаўках, спаборніцтвах. Ацэнка журы. Журы конкурсу.
[Фр. jury.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плея́да, -ы, ДМ -дзе, ж. (высок.).
1. Група выдатных дзеячаў пэўнай эпохі ў якой-н. галіне культуры, навукі.
П. выдатных пісьменнікаў.
2. (з вялікай літары), мн. Плея́ды, Плея́д. Вялікая колькасць яркіх зорак у сузор’і Цяльца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)