машна́, ‑ы, ж.

1. Уст. Мяшочак для грошай, скураны капшук.

2. перан. Разм. Грошы, багацце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхо́даваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; незак., што.

Запісваць у прыход ​2. Прыходаваць грошы. Прыходаваць купленыя кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэмітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Перавесці (пераводзіць) грошы пры дапамозе пераводнага вэксаля.

[Ад лац. remitto — адсылаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальшывамане́тчык, ‑а, м.

Той, хто робіць фальшывыя грошы. [У лагеры] бестэрмінова сядзелі гамбургскія бандыты, берлінскія фальшываманетчыкі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́шеный

1. шалёны;

2. перен. шалёны; (очень сильный) раз’ю́шаны;

◊

бе́шеные де́ньги шалёныя гро́шы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́йграны в разн. знач. вы́игранный;

~ныя гро́шы — вы́игранные де́ньги;

~ная па́ртыя — вы́игранная па́ртия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кошт, -у, М -шце, м.

Выражаная ў грашах вартасць чаго-н. або велічыня затрат на што-н.

К. паліто.

К. вытворчасці.

◊

На чый (які) кошт; за чый (які) кошт — на чые-н. сродкі, грошы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́вудзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што.

1. Вылавіць вудай.

В. шчупака.

2. перан. Выведаць, здабыць што-н. хітрыкамі, падманам (разм.).

В. сакрэты.

В. грошы ў каго-н.

|| незак. выву́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́таргаваць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., што.

1. Атрымаць у выніку продажу; зарабіць гандлем. Старыя каравыя яблыні ўжо слаба родзяць, але пан Антось ухітраецца вытаргаваць за сад добрыя грошы. Бажко.

2. Дабіцца, дамагчыся ўступкі ў час торгу. Беручы ад Стафанковіча грошы, [фельчар] вытаргаваў набаўку. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распазы́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Раздаць у доўг (усё або значную частку). Распазычыць грошы суседзям.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)