апылкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апылкаваць, апылкавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апы́рскванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апырскваць — апырскаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апы́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апытваць — апытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апяваць — апець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апярэ́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апярэджваць — апярэдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апяча́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апячатваць — апячатаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арашэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. арашаць — арасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арыгіна́льнічанне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. арыгінальнічаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асаджэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. асадзіць ​4.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асво́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. асвойваць — асвоіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)